بررسی و نقد نظریه «نظارت آموزشی در راستای رشد حرفه‌ای معلمان»

نظارت آموزشی مفهوم گسترده‌ای است که فعالیت‌های یادگیری ضمن خدمت را در بر می‌گیرد. این مقاله به توصیف کلی اثر و مبانی فکری نظریة نظارت آموزشی و نقد و ارزیابی آن پرداخته است. در تحلیل این نظریه، به شکاف بین نظریه و دنیای واقعی مدرسه اشاره شده است. کاربرد نظریه به این معنی نیست که باید چیزی فراتر از تجارب روزانة مدیران انجام شود؛ بلکه باید در خدمت فرایند تصمیم‌گیری باشد. نظریه موجب می‌شود که فعالیت‌های مدیریتی در چهارچوب‌های نظری تأیید شدة عمل در موقعیت‌های آموزشی با آگاهی کامل‌تر و مؤثرتر انجام شوند. پس نظریه فقط تا زمانی که با عمل آموزشی مرتبط باشد مؤثر و مفید خواهد بود. افزون بر این، گروه‌های رشد حرفه‌ای مشارکت‌محور، گرچه پارادایم جدیدی‌اند، اما باعث رشد حرفه‌ای معلمان در موقعیت‌های مختلف، و از نظر ابعاد متنوع می‌شوند. مدل رشد حرفه‌ای بهتر از سایر مدل‌ها وجود ندارد که بتواند در همة موقعیت‌ها به کار رود. باید به نیازهای مدارس و معلمان و باورهای فرهنگی توجه شود. در آخر به نتیجه‌گیری پرداخته و پیش‌نهادهایی ارائه شده است.